Art imitates art: Filmski kadrovi inspirisani čuvenim slikama
Art imitates art: Filmski kadrovi inspirisani čuvenim slikama

Art imitates art: Filmski kadrovi
inspirisani čuvenim slikama

Vizuelne umetnosti, bilo unutar istog ili kroz različite medijume, često su mnogo uže povezani nego što bi se to isprva činilo. Kroz istoriju, stvaraoci su neretko pronalazili inspiraciju upravo u kompozicijama onih koji su stvarali pre njih. Osim što služe kao referenca, prevođenjem likovnih dela na jezike drugih vizuelnih umetnosti, u drugom vremenskom i društvenom, te narativnom kontekstu, nudi mogućnost i za njihovo novo, prodornije, drugačije tumačenje. Na taj način, umetnine dobijaju novi život, a savremeni stvaraoci potvrđuju ono što se implicitno naslućuje – nijedno delo ne postoji u vakuumu, te nijedno delo nije originalno. Filmski kadrovi koji asociraju na čuvena likovna dela najbolji su primer toga.

Shutter Island (2010) / The Kiss (1907)

The Kiss (1907-1908), Gustav Klimt

Motivi ljubavi često su zauzimali centralno mesto u radovima austrijskog slikara Gustava Klimta. Kroz svoj opus, neretko je istraživao isprepletene veze ljubavi i smrti, a prikazi ljubavnika često su nosili dvosmislena značenja. Čuveni Poljubac uzima se kao predstava romantičnog blaženstva, no pažljivim detaljima Klimt je ostavio prostora i za drugačija tumačenja. Kadar iz filma Shutter Island u tom je smislu potencijalna referenca upravo na tamnu stranu pasionirane ljubavi – a koja se, ako se bolje zagledate, može naslutiti i u delu Austrijanca.

The Truman Show (1998) / René Magritte

The Curse (1931), René Magritte
Architecture au clair de lune (1956), René Magritte

Za nadrealiste kakav je bio René Magritte, motiv neba i oblaka predstavljali su okosnicu mnogih radova. Na radovima belgijskog slikara ovaj se onirični element pojavljuje kao podsetnik snovidne realnosti, te aludira na nadrealne, paradoksalne – čak, apsurdne – prirode sveta. Film The Truman Show neretko se čini isečkom upravo te Magritteove stvarnosti, te ne čudi da su se reditelj Peter Weir i direktor fotografije Peter Biziou opredelili da vizuelnu inspiraciju za kadrove potraže upravo u opusu ovog umetnika.

Melancholia (2011) / Ophelia (1852)

 

Ophelia (1852), John Everett Millais

Her clothes spread wide,
And mermaid-like a while they bore her up…
But long it could not be
Till that her garments, heavy with their drink
Pulled the poor wretch from her melodious lay
To muddy death.

opis Ofelije, Hamlet (c. 1599), V. Šekspir

Ofelija je jedan od tragičnih Šekspirovih likova, a njena je sudbina (kao i mnogih drugih junaka čuvenog engleskog dramaturga) bila referentno uporište mnogim stvaraocima – kako književnim, tako i vizuelnim. John Everett Millais oslikao je 1852. ono što će postati najčešća ikonička asocijacija na lik iz drame Hamlet. Ova je predstava vek i po kasnije poslužila reditelju Lars von Trieru da ponudi jednu od najupečatljivijih i najprodornijih filmskih reprezentacija otuđenosti i depresije.

Foto: Profimedia / IMDb / Sotheby’s

Učitati još
Zatvori